Σε γενικά πλαίσια, τα αποτελέσματα της πλαστικής της αορτικής βαλβίδας δεν είναι πολύ ικανοποιητικά, όπως είναι αντίστοιχα στην πλαστική της μιτροειδούς ή στην πλαστική της τριγλώχινας βαλβίδας. Σε μεγάλα πανεπιστημιακά κέντρα που έχουν ασχοληθεί με την επιδιόρθωση αυτής, έχουν καταλήξει, λόγω μη μακροχρόνιων αποτελεσμάτων, ότι η πλαστική της αορτικής βαλβίδας πρέπει να γίνεται μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις για επιδιόρθωση κακώσεων της βαλβίδας λόγω ρευματικής αιτιολογίας σε παιδιά και εφήβους. Για παράδειγμα, σε περίπτωση συγκόλλησης των γλωχίνων, διατομή αυτών και απελευθέρωση των γλωχίνων.

Στην αντιμετώπιση της ανεπάρκειας της αορτικής βαλβίδας εφαρμόζονται τεχνικές όπως τοποθέτηση ράμματος στο δακτύλιο της βαλβίδας συρρικνώνοντάς την και αποκαθιστώντας την ανεπάρκεια, το οποίο όμως δεν αποφέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Επίσης, γίνεται επιδιόρθωση της αορτικής βαλβίδας με τοπόθετηση δακτυλίου εξωτερικά της αορτής στο επίπεδο του δακτυλίου της αορτικής βαλβίδας κάτω από τα στεφανίαια αγγεία δημιουργώντας μείωση της διαμέτρου του δακτύλιου.

Σε περίπτωση διάτρησης μίας από τις γλωχίνες μπορεί να μπει μικρό εμβάλωμα. Σε περίπτωση εκβλαστύσεων από ενδοκαρδίτιδα, αφαίρεση αυτών και αποκατάσταση με αντίστοιχο εμβάλωμα. Τέλος, σε συγγενείς παθήσεις, γίνεται προσπάθεια επαναφοράς των γλωχίνων σε φυσιολογική μορφή.