Γίνεται με την αντικατάσταση της καρδιάς εφόσον αυτή ανεπαρκεί τόσο που η ζωή του ασθενούς βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Οι μεταμοσχεύσεις καρδιάς πραγματοποιούνται σε εξειδικεμένα κέντρα.

Επανεπεμβάσεις που οφείλονται σε υποτροπή βαλβιδοπαθειών είτε της στεφανιαίας νόσου και χρειάζεται νέα τοποθέτηση μοσχευμάτων ή σε δυσλειτουργίες τοποθετημένων βαλβίδων ή και τα δύο.

Η καρδιά σπανίως εμφανίζει όγκους. Οι συνηθέστεροι όγκοι είναι καλοήθεις. Ένας από αυτούς είναι και το μύξωμα το οποίο αφαιρείται χειρουργικά με πάρα πολύ καλά και μόνιμα αποτελέσματα εφόσον γίνει ριζική αφαίρεση. Όπως σε όλες τις επεμβάσεις, ειδικά σε αυτήν, είναι απαραίτητη η μεγάλη εμπειρία του χειρουργού. Άλλος όγκος είναι το fibroelastoma. Είναι καλοήθης όγκος, μικρός και χωρίς αγγεία (ανάγγειος), ενώ συνήθως εντοπίζεται στο αριστερό τμήμα της βαλβίδας, με μεγαλύτερη εμφάνιση στην αορτική παρά στην μιτροειδή βαλβίδα, ενώ η τριγλώχινα προσβάλλεται σπανιότατα. Η διάγνωση γίνεται με υπέρηχο, όπως σε όλες τις περιπτώσεις των όγκων. Και το fibroelastoma πρέπει να αφαιρείται χειρουργικά και έχει πολύ καλά αποτελέσματα.

Οι κακοήθεις όγκοι είναι μεταστατικοί και πρωτοπαθείς, κυρίως σαρκώματα. Οι κακοήθεις πρέπει να διαγνωσθούν εγκαίρως με βιοψία και να γίνει χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και λιγότερο επεμβατικοί χειρισμοί, δηλαδή να μην αφαιρεθούν, παρά μόνο εάν δημιουργεί αιμοδυναμικό πρόβλημα.

Το περικάρδιο φυσιολογικά είναι ένας σάκος ελαστικός ο οποίος περιέχει μικρή ποσότητα υγρού και περιβάλλει την καρδιά. Δημιουργεί προϋποθέσεις εύρυθμης λειτουργίας της καρδιάς.

Περικαρδίτιδα είναι μία φλεγμονώδης αντίδραση του περικαρδίου λόγω νόσου όπως φυματίωση ή άλλης ιογενούς νόσου και σπανιότερα λόγω όγκων. Η συλλογή περικαρδιακού υγρού (υγρά περικαρδίτιδα) μπορεί να είναι τόσο μεγάλη και να δημιουργήσει επιπωματισμό στην καρδιά. Υπάρχουν και περικαρδίτιδες ασβεστοποιοί (συμπιεστική περικαρδίτιδα) οι οποίες δημιουργούν πίεση στην καρδιά λόγω μη δυνατότητας κινήσεως αυτής.

Υπάρχουν και μετεγχειρητικές περικαρδίτιδες με συλλογή υγρού και επιπωματισμό σπανιότερα.

Το υγρό μπορεί να αφαιρεθεί με παρακέντηση ή τοποθέτηση σωληνα στο περικάρδιο αλλά και με περικαρδίτιδα.

Η αντιμετώπιση είναι συντηρητική ή χειρουργική εφόσον η συντηρητική αγωγή δεν έχει αποτέλεσμα. Γίνεται αφαίρεση του περικαρδίου (περικαρδιεκτομή).

Ενδοκαρδίτιδα είναι η νόσος που χαρακτηρίζεται από λοίμωξη του ενδοκαρδίου και των βαλβίδων της καρδιάς της καρδιάς και μπορεί να καταταχθεί σε λοιμώδη και μη λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα. Η φλεγμονή στη λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα συμβαίνει στα πλαίσια κάποιας λοίμωξης όπως σταφυλόκκος κ.ά., ενώ στη μη λοοιμώδη ενδοκαρδίτιδα η φλεγμονή συμβαίνει στα πλαίσια κάποιας αυτοάνοσης πάθησης.

Τα συμπώματα περιλαμβάνουν πυρετό ο οποίος δεν υποχωρεί, ρίγος, βήχα, απώλεια βάρους, κόπωση, πόνοι των μυών,, δύσπνοια, αναιμία, αρρυθμίες.

Η διάγνωση της νόσου γίνεται με διοισοφάγειο υπερηχοκαρδιογράφημα και με καλλιέργεια αίματος.

Η θεραπεία έγκειται στη χορήγηση ανιβιοτικών και τη νοσηλεία του ασθενούς και εάν κριθεί απαραίτητο τη χειρουργική αντιμετώπιση με αντικατάσταση της βαλβίδας ή με διόρθωση αυτής, πλαστική.

1. κολπική μαρμαρυγή
2. κοιλιακή μαρμαρυγή
3. ταχυαρρυθμίες / βραδυαρρυθμίες
4. ανωμαλίες του ρυθμού εν γένει

Καρδιακή ανεπάρκεια (ΚΑ) ονομάζεται η νόσος κατά την οποία η καρδιά αδυνατεί να κυκλοφορήσει το αίμα αποτελεσματικά ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ανθρωπίνου σώματος. Η καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να προσβάλλει την δεξιά κοιλία, την αριστερή κοιλία ή και τις δύο,ενώ μπορεί να οφείλεται σε διαταραχή της καρδιάς κατά τη διάρκεια της συστολής ή της διαστολής.

Η διάγνωση της ΚΑ γίνεται με το συνδυασμό της κλινικής εξέτασης καθώς και των αποτελεσμάτων της Ακτινογραφίας Θώρακος η οποία δείχνει διάταση της καρδιάς και πνευμονικό οίδημα.

Το κυριότερο σύμπτωμα της ΚΑ είναι η δύσπνοια. Ασθενείς με ήπια διαταραχή παρουσιάζουν δύσπνοια στην άνοδο σκαλιών, ενώ οι ασθενείς με προχωρημένη ΚΑ μπορεί να εμφανίζουν δυσκολία στην αναπνοή σε λιγοστά βήματα ή σε άλλες απλές καθημερινές ενέργειες.

Η ισχαιμία και το έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι τα πιο συχνά αίτια της καρδιακής ανεπάρκειας. Επίσης,η καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να οφείλεται σε αρρυθμίες, βλάβες καρδιακών βαλβίδων, συμπιεστική περικαρδίτιδα, μυοκαρδιοπάθειες κ.ά.

1. Καρδιακή Ανεπάρκεια
2. Ρήξη αριστερής κοιλίας
3. Ρήξη μεσοκοιλιακού διαφράγματος
4. Ρήξη τενοντίων χορδών με ανεπάρκεια μιτροειδούς
5. Ανεπάρκεια μιτροειδούς λόγω διάτασης του δακτυλίου (διατατική μυοκαρδιοπάθεια)
6. Τραύματα καρδιάς

Οι συγγενείς καρδιοπάθειες σε ενήλικες είναι περιορισμένες στις παραμελημένες μεσοκολπικές ή μεσοκοιλιακές επικοινωνίες και στις παθήσεις που χρήζουν επανεπέμβασης, δηλαδή τετραλογία ή τριλογία Fallot, στενώσεις πνευμονικής αρτηρίας και άλλα.