Η μιτροειδής βαλβίδα είναι η σημαντικότερη εκ των τεσσάρων βαλβίδων της καρδιάς μας. Αποτελείται από δύο γλωχίνες με τον υποβαλβιδικό μηχανισμό τους (τενόντιες χορδές) και θυλοειδείς μυς. Μέσω αυτής, προωθείται οξυγονωμένο αίμα στην αριστερή κοιλία προερχόμενο από τους πνεύμονες και στη συνέχεια στο υπόλοιπο σώμα μας. Η λειτουργία της μιτροειδούς βαλβίδας, δηλαδή η κίνηση των γλωχίνων της, εξαρτάται από τη λειτουργία της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, αφού συνδέεται μέσω τενοντίων χορδών με την κοιλότητα αυτής.
Όταν αυτή, λοιπόν, παρουσιάζει ανεπάρκεια - δηλαδή οι γλωχίνες δεν συγκλίνουν φυσιολογικά και αφήνουν περιθώρια διαφυγής της βαλβίδας - δημιουργούνται προβλήματα στην πνευμονική κυκλοφορία και στην ίδια την καρδιά με σοβαρές συνέπειες για τη ζωή του ασθενούς.
Οι κυριότερες αιτίες ανεπάρκειας της μιτροειδούς βαλβίδες είναι:
- συγγενείς, όπως η πρόπτωση μιτροειδούς και
- εκφυλιστικές, οι οποίες μπορεί να δημιουργηθούν από κάποια πάθηση όπως ρευματικό πυρετό, ενδοκαρδίτιδα ή και από έμφραγμα μυοκαρδίου.
Η διόρθωση των προβλημάτων της ανεπάρκειας της μιτροειδούς λύνεται με την αντικατάστασή αυτής ή την επιδιόρθωση της (πλαστική).
Η πλαστική μιτροειδούς έχει μακροχρόνια και καλύτερα αποτελέσματα από την αντικατάστασή της, με μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας και νοσηρότητας και για αυτόν τον λόγο προτιμάται. Η πρώτη προσπάθεια επιδιόρθωσης έγινε το 1957 από τον Starr.
Η προσπέλαση για τη χειρουργική αντιμετώπιση της επιδιόρθωσης της μιτροειδούς γίνεται με μέση θωρακοτομή (κλασσική προσπέλαση για επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς) ή πλάγια θωρακοτομή (θωρακοσκοπικά ή ρομποτικά) πάντοτε, όμως, με τη χρήση εξωσωματικής.
Το ζητούμενο, πάντοτε, είναι η πλήρης αποκατάσταση της νόσου. Για το λόγο αυτό έχουν αναπτυχθεί διαφορετικές τεχνικές.
Η κλινική μας χρησιμοποιεί πρόσφατες τεχνικές με τις οποίες δεν γίνεται αφαίρεση ιστού των γλωχίνων, αλλά αναδίπλωση του ιστού ώστε η βαλβίδα να επανέλθει στη φυσιολογική της μορφή, μειώνοντας την πιθανότητα τυχόν επιπλοκής από ρήξη συρραφής. Τοποθέτηση τεχνητών τενοντίων χορδών, εφόσον είναι απαραίτητο και τεχνητό δακτύλιο. Αυτή η τεχνική περιγράφεται ως τεχνική U και έχει επινοηθεί από τον καρδιοχειρουργό Antonio Maria Calafiore, με τον οποίο συνεργαζόμαστε τα τελευταία 20 χρόνια. Τα αποτελέσματα δε είναι άριστα με παρακολούθηση των ασθενών την τελευταία δεκαετία.
Η επέμβαση πρέπει να γίνεται το συντομότερο δυνατό, δηλαδή στην αρχή των συμπτωμάτων (δύσπνοια, αύξηση της πνευμονικής πιέσεως) προκειμένου να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Τα πλεονεκτήματα της βαλβιδοπλαστικής είναι η διατήρηση της ανατομίας και της φυσιολογικής λειτουργίας της αριστερής κοιλίας με αποτέλεσμα την άριστη και μακροχρόνια επιβίωση των ασθενών.
Σήμερα, η πλαστική της μιτροειδούς αποτελεί παγκόσμια την επέμβαση εκλογής για την ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας. Για αυτό το λόγο πάντοτε πρέπει να εξαντλείται η προσπάθεια πλαστικής αποκατάστασης πριν αποφασιστεί η αντικατάσταση της βαλβίδας.